A.E. Athanasiou, D. Mavreas, N. Toutountzakis, M. Ritzau.
Ανακοινώθηκε από τον Ν. Τουτουντζάκη στο 1st MEDITERRANEAN CONGRESS OF ORAL AND MAXILLOFACIAL SURGERY, Αθήνα 8-12 Ιουνίου, 1991.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό EUROPEAN JOURNAL OF ORTHODONTICS, 14: 1-8, 1992.

Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η αξιολόγηση της σταθερότητας των σκελετικών μορίων 52 ενηλίκων ασθενών με έντονο προγναθισμό της κάτω γνάθου μετά από συνδυασμένη χειρουργική-ορθοδοντική αντιμετώπιση τους. Πλάγιες κεφαλομετρικές ακτινογραφίες ληφθείσες στο διάστημα μιας εβδομάδας πριν από την επέμβαση και κατά προσέγγιση ένα χρόνο μετεγχειρητικά, μελετήθηκαν με τη βοήθεια οκτώ μεταβλητών και ενός κατασκευασθέντος, σταθερού και αναπαραγώγιμου συστήματος αξόνων αναφοράς. Η χειρουργική επέμβαση επιλογής ήταν η αμφοτερόπλευρη κάθετη οστεοτομία του κλάδου της κάτω γνάθου μετά από εξωστοματική τομή. Δεν έγινε οποιαδήποτε προσπάθεια ενεργητικής μεταθέσεως των κονδύλων μέσα στις κροταφικές γλήνες σε καμμία από τις περιπτώσεις. Οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαίως σε δύο ομάδες σε σχέση με την παρουσία ή μη ενδογναθικής ακινητοποίησης. Η διαγναθική ακινητοποίηση διήρκεσε έξι εβδομάδες και στην περίοδο αυτή λεπτός ακρυλικός νάρθηκας παρεμβάλλετο μεταξύ των οδοντικών φραγμών. Τα ευρήματα της παρούσας εργασίας έδειξαν ότι κατά τη μεταχειρουργική περίοδο υπήρχε μια τάση περιστροφής του σώματος της κάτω γνάθου, κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού (p<0.001). Αυτή η κίνηση χαρακτηρίζεται επίσης, από αύξηση του κάτω προσθίου ύψους του προσώπου (p<0.001) και βελτίωση της γωνίας κυρτότητας (p<0.001). Οι μεταβολές αυτές επισυνέβησαν με τέτοια κατεύθυνση ώστε κατέστησαν το οδοντοσκελετικό «προφίλ» λιγότερο κοίλο, και δεν είχαν την τάση να αντιστρέψουν τα αποτελέσματα της θεραπείας, γι’αυτό και δεν είναι δυνατόν να θεωρηθούν επιζήμιες. Μεταξύ των ομάδων με οστεοσύνθεση και χωρίς οστεοσύνθεση δεν ανευρέθησαν στατιστικώς σημαντικές διαφορές (P>0.05).