Β. Καραπέτσα, Ν. Τουτουντζάκης.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟΣ, 56 (3): 479-488, 2002.

Η διάπλαση του στοματογναθικού συστήματος καθορίζεται μεν από την επίδραση των γενετικών παραγόντων, αλλά επηρεάζεται και από το περιβάλλον. Μεταξύ των περιβαλλοντικών παραγόντων, που μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς την ανάπτυξη του ΣΓΣ, είναι και οι παραλειτουργικές έξεις, όπως η στοματική αναπνοή, πρoώθηση και παρεμβολή της γλώσσας, η εκμύζηση του κάτω χείλους και ο θηλασμός του (των) δακτύλων.
Η γνώση, από το γενικό οδοντίατρο, των επιπτώσεων της έξης του θηλασμού του αντίχειρα, τις οποίες και αναφέρουμε στην εργασία μας, αποτελεί αναγκαιότητα και βοηθάει στην έγκαιρη διάγνωση για καλύτερη αντιμετώπιση.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η αναφορά των αιτιών, του μηχανισμού, αλλά, κυρίως, των επιπτώσεων της έξης του θηλασμού του αντίχειρα στο στοματογναθικό σύστημα. Η έξη του θηλασμού του αντίχειρα, ανάλογα με τη συχνότητα, την ένταση και τη διάρκειά της, μπορεί να προκαλέσει διαφόρου βαθμού:

1. Πρόσθια χασμοδοντία,
2. Αυξημένη οριζόντια πρόταξη των άνω τομέων και διαστήματα μεταξύ των,
3. Σχέση γομφίων IIης τάξης,
4. Οπίσθια σταυροειδή σύγκλειση,
5. Αυξημένη τάση ανάπτυξης μηχανισμού κατάποσης με παρεμβολή της γλώσσας,
6. Επιμήκυνση του άνω οδοντικού τόξου και πρόσθια μετατόπιση της άνω γνάθου,
7. Αυξημένη νευρομυϊκή δραστηριότητα στην περιοχή και
8. Προπέτεια του άνω χείλους.

Στην εργασία μας αναφερόμαστε στη σχετική βιβλιογραφία και παρουσιάζουμε κλινικές περιπτώσεις με έξη θηλασμού του αντίχειρα, με τα παραπάνω χαρακτηριστικά.