Είναι αναγκαία η εξαγωγή μόνιμων δοντιών, για την αποκατάσταση αρμονικής σύγκλεισης, με την Ορθοδοντική θεραπεία;

Προσπάθεια του Ορθοδοντικού είναι να θεραπεύσει την Ορθοδοντική ανωμαλία του ασθενή του, χωρίς εξαγωγή μόνιμων δοντιών. Αυτό επιτυγχάνεται ιδιαίτερα αν αρχίσει η Ορθοδοντική θεραπεία στην αρχική φάση του μικτού οδοντικού φραγμού, στην χρονολογική ηλικία των 7-8 ετών, όπου υπάρχουν στο στόμα του ασθενή ακόμη τα πλάγια – πίσω – νεογιλά δόντια.

Αν όμως ο ασθενής προσέλθει στον Ορθοδοντικό, για ν’ αρχίσει Ορθοδοντική θεραπεία, μετά την ανατολή όλων των μόνιμων δοντιών, στην χρονολογική ηλικία μετά τα 12, τότε ίσως να είναι αναγκαία η εξαγωγή μόνιμων δοντιών, μόνο στην μία γνάθο ή και στις δύο γνάθους.

Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου ο ασθενής έχει στο στόμα του μεγάλα σε εύρος δόντια αλλά το μέγεθος των γνάθων να είναι κανονικό ή μικρό (δυσαναλογία δοντιών και γνάθων), όπως συμβαίνει σε μία διασταυρουμένη κληρονομικότητα, οπότε ίσως είναι αναγκαία η εξαγωγή μόνιμων δοντιών.

Ο Ορθοδοντικός και μετά την αποκατάσταση της σύγκλεισης με την Ορθοδοντική θεραπεία, παρακολουθεί τον ασθενή του μέχρι το τέλος της σκελετικής ανάπτυξής του – της ενηλικίωσής του. Όχι σπάνια, είναι αναγκαία η εξαγωγή των σωφρονιστήρων, αν πρόκειται να δημιουργήσουν πρόβλημα στην σύγκλειση.